Lucia Schulman Brito de Campos werd in 1945 in Brazilie geboren. Zij groeide op in Rio de Janeiro. Al woonde zij 35 jaar in Nederland, Brazilie bleef trekken. Bij ieder familiebezoek moest zij constateren dat de toestand in haar land steeds meer verslechterde. In 1995 is zij dan ook weer richting Brazilie gegaan om zich daar weer permanent te vestigen samen met haar man. Daar hebben ze de afgelopen jaren keihard gewerkt en iets moois opgebouwd. Er staat nu een kindertehuis waar ze nu rond de 100 kinderen opvangen en eten, drinken, onderdak, school en liefde geven.

Rob Schulman is op 31 januari 2013 overleden op 74 jarige leeftijd.

Vanaf de jaren '70 trokken miljoenen mensen van het platteland naar de overvolle steden op zoek naar werk en onderdak. Door hun lage graad van opleiding was slechts een enkeling succesvol. Velen leven nu onder bruggen viaducten of bouwen een onderkomen van afval. De meeste blijven werkloos. In de zo ontstane Favelas (krottenwijken) krioelt het van de kinderen. Kansloze kinderen. Om te kunnen overleven moeten deze kinderen op straat geld verdienen. Wie geluk heeft verkoopt sigaretten, kranten of loten, wast auto's of poetst schoenen. Anderen bedelen of stelen. Veel van deze kinderen zijn aan drugs verslaafd of snuiven lijm om hun ellende te vergeten. Veel meisjes verkopen zicht al op zeer jonge leeftijd. Hierdoor worden er weer baby's geboren die op hun beurt gedoemd zijn hun leven op straat te slijten. Daarmee is de cirkel rond.

Gelijk bij aankomst in 1995 werden er al kinderen opgevangen in het huis van Lucia en Rob in Barra do Itabapoana. Intussen werd in het nabij gelegen plaatsje Guriri het kindertehuis gebouwd, welke in 1998 gereed was om naartoe te verhuizen. Op hoogtij dagen zijn er rond de 130 kinderen in het tehuis opgevangen, terwijl het kindertehuis eigenlijk voor 60-70 kinderen was gemaakt. Intussen zitten we gemiddeld zo rond de 80 kinderen. En in de afgelopen jaren hebben al rond de 500 kinderen geholpen, hen voor korte of lange tijd verzorgd en weer op de rails gezet.

Naast het kindertehuis hebben we een school gebouwd, hierop zitten rond de 30 basis school leerlingen van ons tehuis en 250 kinderen uit de directe omgeving. De oudere kinderen zitten op het voortgezet onderwijs of doen een beroepsopleiding. We zijn erg trots op deze doorstroom, want dat is voor de arme omgeving waar wij wonen heel erg uniek.

Op deze website staat ook een interview met Lucia Schulman. De film kunt u hier bekijken.
Ook kunt u contact met ons opnemen via onze contact pagina.

In 1995 emigreerden Lucia en Rob Schulman naar Brazilie, wat we hier hebben bereikt en neergezet is geweldig. In hoogtijdagen hadden we rond de 130 kinderen. We hadden het kindertehuis graag overgedragen, maar dit is door de jaren heen, met verschillende pogingen helaas op niets uitgelopen. In 2013 overleed Rob Schulman en heeft Lucia het kindertehuis voortgezet. Wij hebben nu nog een aantal minderjarige kinderen. De kinderen van Pinokio zijn van de straat gehaald, gaan studeren, werken, trouwen en of hebben ze nu zelf leuke gezinnen. Ruim 500 kinderen hebben we tot nu toe geholpen. We willen via deze weg iedereen bedanken die ons helpt en heeft geholpen, zowel financieel via donaties, markten, spontane acties, maar ook met kleding, speelgoed, advies en fysieke hulp. Heel hartelijk dank.